Het is tijd voor doorontwikkeling in sociale teams

17 juni 2016

Sinds anderhalf jaar bestaan er veel sociale teams. Nieuwe teams, met professionals die elkaar hebben leren kennen. Er is veel in beweging gebracht. Generalistische professionals met ieder een eigen expertise werken nu nauw samen. Toch lijken we een jaar na de invoering van veel nieuwe wetgeving ook steeds meer terug te vallen in onze oude patronen. Dat is niet vreemd, zelfs heel menselijk. Het duurt lang voordat nieuwe manieren van werken echt in onze genen zitten. Bovendien zijn er soms structuren of regels die (nog) niet aansluiten bij de nieuwe manier van werken. Wat is er nodig voor de doorontwikkeling van de sociale teams? De transformatie is immers nog maar net gestart.

Samenwerken in het sociale team

In de meeste gemeenten werken pas sinds 2015 één of meerdere (sociale) teams. Veel teams bestaan uit professionals van verschillende organisaties. Het voordeel daarvan is dat zij hun kennis behouden die in de moederorganisatie aanwezig is. Het nadeel is dat de professional soms in een spagaat komt tussen enerzijds het (sociale) team waar iemand in werkt en anderzijds de moederorganisatie waar degene vandaan komt. Dit kan leiden tot verschillende belangen, dat ten koste gaat van het belang van de inwoner. Wordt dat bespreekbaar gemaakt in het team? Is er lef om met andere oplossingen te komen?

Samenwerking met het informele netwerk

Er wordt veel samenwerking gevraagd van (sociale) teams. Niet alleen binnen het team, maar ook daarbuiten. Steeds vaker wordt van inwoners gevraagd om een beroep te doen op algemene voorzieningen en vrijwilligerswerk. Het informele netwerk heeft een enorm kapitaal waar we nog veel meer gebruik van kunnen maken. Wat vraagt dat van (sociale) teams? Moet je een keer kennismaken met de pastor? Weet je wat het burgerinitiatief in de buurt kan betekenen of is dat alleen maar een lastige partner? Kortom: Hoe werk je als team samen met het informele netwerk?

Samenwerken met de inwoner

Het klinkt zo eenvoudig… Maar het is een hele kunst om de zelfredzaamheid van kwetsbare inwoners te versterken. Wanneer zet je je vakkennis in en wanneer praat je van mens tot mens met elkaar?

Steeds meer inwoners ontdekken dat ze aan de keukentafel vooral niet moeten vertellen met welke vrienden en familie zij contact hebben. “Want dan wordt er daarna gevraagd of die mensen je niet kunnen helpen,” zeggen sommige inwoners. Bovendien zijn er soms grenzen aan de zelfredzaamheid. Hoe kom je daar achter?

Écht transformeren

Om écht te transformeren is het niet voldoende om beleid aan te passen en nieuwe werkinstructies te krijgen. Het is ook niet voldoende om af te wachten wat de gemeente daar van vindt of mee wil. Je moet als professional bereid zijn om naar je eigen overtuigingen te kijken. Je persoonlijke normen en waarden bepalen voor een groot deel hoe je je werk als professional vorm geeft. Beleid en werkinstructies zijn weliswaar ondersteunend, maar ze vertellen niet hoe je naast de inwoner kunt gaan staan om samen te zoeken naar de best passende oplossing. Het is ook nodig om steeds open vragen blijven te stellen, in plaats van (hoe goed bedoeld ook) met oplossingen te komen. En het vraagt creativiteit om binnen de kaders te spelen met de regels en beschikbare middelen.

Eerst weten hoe een team functioneert?

Een evaluatie of effectmeting kan helpen om een beeld te krijgen over het functioneren van een team of welk maatschappelijk effect een team heeft in een gebied, bijvoorbeeld met een maatschappelijke kosten-batenanalyse (MKBA). Dit kan waardevolle input leveren voor de verdere doorontwikkeling van een team.

Meer informatie

Wil je eens doorpraten over deze vraagstukken en hoe je je als team hier verder in kunt ontwikkelen?
Wij denken graag met je mee in een gratis en vrijblijvend gesprek.